Fizičke vježbe utiču na to da se mozak razbistri, jer zahvaljujući tome krv brže struji i više kiseonika stiže do mozga, tvrde naučnici.
“U proteklih nekoliko godina sakupljeni su podaci koji navode na zaključak da se dešavaju neurobološke promjene, a radi se o mehanizmima koji su veoma specifični za mozak”, kaže David Buci, vanredni profesor fiziologije i nauke o mozgu.
Na osnovu svog istraživanja, Buci i njegovi saradnici došli su do nekoliko zaključaka da se uticaj vježbanja različito odražava na memoriju, kao i na mozak, u zavisnosti od toga da li je osoba adolescent ili odrasla.
Pronađen je gen koji određuje do kog stepena vježbanje ima pozitivan efekat, što može imati uticaj na potencijalnu primjenu vježbanja kod psihičkih bolesti.
Buci je počeo da proučava vezu između vježbanja i memorije, sa posebnim osvrtom na poremećaj nedostatka pažnje i hiperaktivnosti (ADHD), jedan od najčešćih psiholoških poremećaja u djetinjstvu, jer se ne slaže da se taj poremećaj najčešće liječi lijekovima.
“Ideja da se djeci daje gomila psihostimulanata u ranom dobu je uznemirujuća”‘, upozorava Buci i dodaje da se ne zna kakve su dogoročne posljedice davanja lijekova u ranom dobu.
Rezultati jednog istraživanja kolega sa Univerziteta u Vermontu naveli su Bucija da počne da se bavi ADHD poremećajem.
Na osnovu ispitivanja djece sa ADHD poremećajem u ljetnjim kampovima u Vermontu, otkriveno je da djeca koja se bave individualnim ili kolektivnim sportovima bolje reaguju na intervencije u ponašanju od djece koja se ne bave fizičkim aktivnostima.
Kako javlja Tanjug, iako nema sistematičnih empirijskih podataka, ova veza između vježbanja i promjene ponašanja karakterističnog za ADHD poremećaj bila je dovoljno ubjedljiva za Bucija.
Ovi zaključci, kao i interesovanje za oblasti učenja i memorije i njihove funkcije u mozgu, naveli su Bucija i tim studenata da pokrenu projekat naučnog ispitivanja potencijalne veze između vježbanja i funkcionisanja mozga.
Na početku ispitivanja laboratorijski pacovi sa ponašanjem sličnim ADHD poremećaju su pokazali da vježbanje može da se smanji stepen takvog ponašanja.
Naučnici su takođe otkrili da je vježbanje bilo blagotvornije za ženke nego za mužjake, slično tome kako različito utiče na dječake i djevojčice sa ADHD poremećajem.
Buci je ukazao da vježbanje tokom odrastanja, dok se mozak još razvija, mijenja mozak zajedno sa normalnim razvojnim promjenama, što dovodi do toga mozak bude sposobniji za učenje i memoriju.