Instalacijom ispred Međunarodnog suda pravde u Hagu, konceptualni umjetnik Almir Dervišević za cilj je imao da ukaže na to ko je i na kakav način odgovaran za rat u RBiH.
Instalacija je realizovana 10. septembra 2021. u Den Hagu ispred Internacionalnoga suda pravde, palače mira.
“Razlog realizacije ove instalacije jeste moj pokušaj da ukazivanjem na prošlost bolje razumijemo sadašnjost i da se ispravno pozicioniramo prema budućnosti. Pri tome mislim na sve one koji državu Bosnu i Hercegovinu iskreno doživljavaju kao svoju domovinu”, poručio je Dervišević.
Dodao je da se nada da će realizacija ove instalacije inspirisati iskrene istraživače da istražuju, dokazuju i ukazuju na odgovorne za rat protiv Bosne i Hercegovine, da istražuju rat protiv bosanskoga identiteta i na taj način da doprinesu utvrđivanju istine i ostvarenjem pravde bez koje nema istinskoga mira.
Historijske činjenice potvrđene presudama Međunarodnoga krivičnoga suda za bivšu Jugoslaviju, Međunarodnoga suda pravde u Den Hagu i presude drugih sudova, sadašnja vodeća politika, praksa i etika države Republike Srbije te strateški dokumenti (SANU 1, SANU 2) Republike Srbije ukazuju da je država Srbija odgovorna za:
– nastanak ideje i prakse projekata SANU 1 i 2 “Velike Srbije” i “Srpskog sveta”,
– manipulisanje istorijom kreirajući mitove zbog ostvarenja nacinalističkih ciljeva i utjecaja na čovjeka i društvo Srbije i okruženja,
– stvaranje ideje zavjere protiv srpskoga naroda istovremeno manipulišući narodnom masom u cilju ostvaranja ideje “Velike Srbije”,
– posrbljavanje i posljedice posrbljavljanja pravoslavnoga stanovništva Bosne i Hercegovine,
– držanje svog naroda u permanentnom ideološkom i političkom zarobljeništvu što ima negativan utjecaj na odnose van granica Republike Srbije,
– uspostavu nacionalističkih medija i propagande u cilju oružane i drugih oblika agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu,
– dehumanizaciju i demonizaciju Bošnjaka i muslimana,
– miješanje u unutrašnje stvari države Bosne i Hercegovine,
– nepoštivanje teritorijalnoga integriteta i suvereniteta države Bosne i Hercegovine,
– oružanu agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu u periodu 1991–1995,
– nespriječavanje svojih građana da učestvuju u činjenju ratnih zločina u međunarodno priznatoj državi Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1991–1995,
– nekažnjavanje svojih građana za počinjene ratne zločine nad stanovništvom međunarodno priznate države Republike Bosne i Hercegovine u periodu 1991–1995,
– nesprjećavanje zločina genocida počinjenog nad Bošnjacima na prostoru Republike Bosne i Hercegovine u periodu 1991–1995,
– uspostavljanje logora na teritoriji Republike Srbije u kojima su bili zatočeni Bošnjaci,
– pružanje podrške, utočišta i zaštite osobama koje su optužene za počinjene ratne zločine u Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1991 –1995,
– pružanje podrške, utočišta i zaštite osobama koje su osuđene za počinjene ratne zločine u Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1991–1995,
– nepoštivanje presuda Međunardonoga suda pravde i Medunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju u Den Hagu,
– kontinuirano izjednačavanje odgovornosti agresora na Republiku Bosnu i Hercegovinu i žrtava agresije iz perioda 1991–1995,
– nezakonito iskorištavanje prirodnih resursa države Bosne i Hercegovine,
– ideologijom i politikom posvećena realizaciji projekta “Velike Srbije”-“Srpskog sveta” ćime ugrožava mir i stabilnost van granica Republike Srbije,
Historijske činjenice, presude međunarodnoga krivičnoga suda u Den Hagu i presude drugih sudova, sadašnja vodeća politika, praksa i etika Republike Hrvatske ukazuju da je država Hrvatska odgovorna za:
– kroatizaciju i posljedice kroatizacije katolićkoga stanovništva države Bosne i Hercegovine,
– nastanak i posljedice posvečenosti realizaciji ideje Velike Hrvatske,
– dehumanizaciju i demonizaciju muslimana u Bosni i Hercegovini,
– nepoštivanje teritorijalnoga integriteta države Bosne i Hercegovine,
– uplitanje u unutarnje stvari i politiku države Bosne i Hercegovine,
– oružanu agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu,
– pružanje podrške, utočište i zaštitu osobama koje su optužene za počinjene ratne zločine u Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1991 – 1995,
– pružanje utoćišta, podrške i zaštite osobama koje su osuđene za počinjene ratne zločine u Republici Bosni i Hercegovini u periodu 1991 – 1995,
– nagrađivanje osudjenih ratnih zločinaca,
– nezakonito iskorištavanje prirodnih resursa države Bosne i Hercegovine,
– održavanje ideologije i vođenje politike u realizaciji ideje “Velike Hrvatske” čime ugrožava mir i stabilnost van granica Republike Hrvatske,
Historijske činjenice, politika i etika sadašnjosti ukazuju na odgovornost organizacije Ujedinjenih nacija tokom i nakon oružane agresije na državu Bosnu i Hercegovinu:
– Organizacija Ujedinjenih nacija je odgovorna jer nije iskoristila svoje nadležnost i kapacitete u spriječavanju pripreme i realizcije oružane agresije na međunarodno priznatu državu Republiku Bosnu i Hercegovinu u periodu 1991–1995,
– Odgovorna je za donošenje Rezolucije 713 od 25.09.1991. o Embargu na uvoz svih vrsta oružja i vojne opreme na prostoru Jugoslavije, – Odgovorna je jer je primjenom embarga tokom cijeloga perioda oružane agresije (1991–1995) na Republiku Bosnu i Hercegovinu, međunarodno priznatu državu, čijem je narodu od istog tog organa UN oduzeto pravo na samoodbranu,
– Odgovorna je za posljedice primjene embarga tokom cijelog perioda agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu u periodu 1991–1995. Primjenom embarga na prostoru Jugoslavije zaledila je zatećeno stanje istovremeno očuvavši vojnu nadmoć agresorske vojske (srpske vojske kao nasljednice JNA i hrvatske vojske) nad braniocima Republike Bosne i Hercegovine. Neke od posljedica te odluke su desetine hiljada ubijenih i ranjenih nenaoružanih i nedužnih civila, zarobljavanja nenaoružanih i nedužnih stanovnika, mučenja, na desetine hiljade silovanih, pljačkanje, protjerivanje stanovništva, stvaranje etnički čistih teritorija, zločin genocida nad Bošnjacima, urbocid, kulturocid,
– Odgovorna je jer je političke ciljeve svojih pojedinih članica stavila iznad politike pravićnosti, solidarnosti i humanosti,
– Odgovorna je za nesavjesno i neodgovorno izvršavanje preuzetih obaveza što je imalo kao posljedicu i zločin genocida nad Bošnjacima u Republici Bosni i Hercegovini,
– Odogovorna je za podršku agresorima na Republiku Bosnu i Hercegovinu,
– Odgovorna je za diskriminaciju žrtva agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu,
– Odogovorna je za tolerisanje i prihvatanje onoga što je nastalo na diskriminaciji, etnićkom čišćenju, zločinu genocida, sistematskome silovanju kao dijelu strategije ratovanja, koncetracionim logorima, živim lomačama, urbocidu, kulturocidu i mnogim drugim počinjenim stravičnim zlodjelima u državi Bosni i Hercegovini u periodu 1991 – 2021,
– Odgovorna je jer svojom sadašnjom politikom i odsustvom pravićnog pristupa doprinosi očuvanju nepravednog mira u Bosni i Hercegovini i na taj način doprinosi realizaciji ciljeva agresora na državu Bosnu i Hercegovinu,
– Odgovorna je jer javno ne osuđuje i ne ukazuje na sistematsku diskriminaciju Bošnjaka u vlastitoj domovini Bosni i Hercegovini,
– Odogovorna je jer uprkos iskustvima iz prošlosti nepokazuje potrebnu empatiju i solidarnost ka žrtvama aktuelne hladne agresije na državu Bosnu i Hercegovinu,
Historijske činjenice, politika i etika sadašnjosti ukazuju da je Evropska unija tokom perioda oružane agresije na državu Republiku Bosnu i Hercegovinu (1991 – 1995) i nakon toga perioda odgovorna za:
– ne korištenje svojih kapaciteta za spriječavanje pripreme i realizcije oružane agresije na međunarodno priznatu državu Republiku Bosnu i Hercegovinu u periodu 1991 – 1995,
– neizvršavanje svoje moralne obaveze da reaguje i sprijeći pripremu i realizaciju agresije na nedužno i nenaoružano stanovništvo međunarodno priznate države Republike Bosne i Hercegovine,
– neposvećenost vrijednostima (kao deklarativnome dijelu vlastittoga identiteta) pravda i pravičnost, empatija, solidarnost i sloboda tokom perioda oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i periodu nakon oružne agresije odnosno periodu hladnoga rata protiv Bosne i Hercegovine,
– tolerisanje i prihvatanje onoga šo je nastalo na diskriminaciji, etnićkom čišćenju, zločinu genocida, sistematskome silovanju kao dijelu strategije ratovanja, koncetracionim logorima, živim lomačama i mnogim drugim počinjenim stravičnim zlodjelima kao dijelom strategije ratovanja protiv Bosne i Hercegovine,
– tolerisanje srpsko-hrvatskog fašizma u državi Bosni i Hercegovini koji predstavlja prijetnju miru i stabilnosti Europe, – za politiku tolerancije, a time i podržavanja posvećosti Republike Srbije realizaciji ideje “Velike Srbije”.i “Srpskog sveta”,
– politiku tolerancije, a time i podržavanja posvećosti Republike Hrvatske realizaciji ideje “Velike Hrvatske”, – politiku podržavanja više etničke nego građanske uređene države Bosne i Hercegovine što predstavlja dio strategije stvaranja “Velike Srbije” i “Velike Hrvatske”,
– deficit politike potrebne empatije i solidarnosti prema žrtvama užasnog i nepravdnoga rata u srcu Evrope i kreiranog provizornog mira i iscrpljujuće dugotrajne nepravde kao posljedice oružane agresije na državu Bosnu i Hercegovinu,
– izostajanje osude zbog neodgovornog pa i nemoralnog odnosa pojedinih njenih članica u periodu oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Na taj naćin se evropska zajednica neprincipijelno solidariše sa svojim članicama a ne sa žrtvama nepravde, zločina etničkoga čišćenja, genocida i drugih teških zločina protiv čovječnosti počinjenih u periodu 1991–1995 u Republici Bosni i Hercegovini kao posljedice nemorala, neodgovornosti i izdaje univerzalnih ljudskih prava, vrijednosti i humanosti.
“Sa istinom do pravde, sa pravdom do mira, sa mirom do pobjede. Pobjede nema bez mira, mira nema bez pravde, pravde nema bez istine.
Pravda za sve, svi za pravdu. Pravda za Bosnu i Hercegovinu”, poručio je Dervišević.
KOMENTARI