Evropsko izdanje lista “Politiko” navodi da je zlatno doba EU – prošlost, da Srbija ne može ući u Uniju prije 2027. godine, dok je BiH u najgorem u položaju kada je riječ o evropskim integracijama, a Albanija u najboljem.
Među razlozima za članstvo Srbije u EU, sajt nabraja da je Srbija najveća zemlja Balkana od svih koje pretenduju da postanu članice, a da bi, ukoliko se drži EU agende, svakako bila faktor stabilnosti u regionu.
Kao razloge “protiv”, sajt je naveo da u protekloj godini nije bilo napretka u borbi protiv korupcije.
“Srbija će možda nastaviti da odbija da prizna nezavisnost Kosova, osim ukoliko joj bude ponuđeno članstvo u EU. To bi mogla da bude pametna taktika Srbije, ali nije u skladu sa duhom normi EU”, ocjenjuje “Politiko”.
Prema pisanju tog lista, iznenađujući prvi kandidat za članstvo mogla bi da bude Albanija, koja je već članica NATO-a i mahom “oslobođena problema jugoslovenskih ratova devedesetih godina prošlog vijeka”, a mogla bi da postane članica dvije godine prije Srbije, odnosno 2025. godine.
“Sve druge zemlje zapadnog Balkana imaju brojne komplikacije. Što se Makedonije tiče, članica EU Grčka odbija čak i da prizna njeno ime. Ukoliko bi EU dozvolila da Crna Gora i Kosovo uđu u odabrano društvo bez Srbije, to bi izazvalo značajnu nestabilnost u regionu”, navodi “Politiko”.
Prema ocjeni ovog lista, “BiH je u najgorem položaju od svih, i mogla bi da usporava sve ostale države u slučaju da EU zahtijeva da zemlje Balkana pristupe Uniji u formi bloka”.
List procjenjuje da se Crna Gora neće pridružiti EU prije 2027. godine, dok će BiH ući u EU “vjerovatno mnogo, mnogo kasnije”.
Za samoproglašeno Kosovo šanse za članstvo svega 30 odsto, navodi list, ali se kao datum pridruživanja, takođe, navodi 2027. godina.
Kao prednost je navedeno to što je samoproglašeno Kosovo već usvojilo evro kao zvaničnu valutu i što se trudi da uskladi rad institucija sa evropskim zakonima, a među manama je to što nezavisnost samoproglašenog Kosova ne priznaje pet članica EU, kao i “duboko ukorijenjena korupcija i politička polarizacija”.
KOMENTARI