Tokom 2013. godine samo građani SAD-a u smeće su bacili 15.1 miliona tona stare odjeće i drugih vrsta tekstila, pri čemu je 85 posto završilo na otvorenim odlagalištima komunalnog otpada.
Ništa bolja situacija nije ni u drugim razvijenim zemljama svijeta, jer većina ljudi staru, poderanu i pohabanu odjeću baca u smeće ne znajući da time samima sebi čine štetu.
Naime, istraživanja pokazuju da odjeća tokom raspadanja na smetlištima otpušta čitav niz otrovnih plinova, uključujući velike zagađivače poput ugljičnog dioksida i metana, piše Huffington Post u sklopu kampanje kojom se pokušava educirati građane o ovom problemu.
Iako se ugljični dioksid koji nastaje raspadanjem otpada može upotrijebiti za proizvodnju struje ili za grijanje, većina odlagališta nema sofisticirane sisteme koji to omogućuju, što znači da se opasni plinovi emitiraju u zemljinu atmosferu, pojačavajući efekt staklenika, odnosno globalno zatopljenje.
Šta bi, dakle, trebalo činiti s odjećom koju više ne možemo ili ne želimo nositi?
“Odjeću bi trebalo nositi koliko je maksimalno moguće, a zatim donirati ili reciklirati”, upozorava dr. Morton Barlaz, profesor na North Carolina State Universityju, dodajući da će čak i minimalno smanjenje količine tekstilnog otpada na smetlištima imati značajan pozitivan utjecaj na okoliš.
Zanimljiv je podatak da su Amerikanci 2013. godine reciklirali oko 2.3 miliona tona tekstilnog otpada.
Za usporedbu, efekt takvog poteza na emisiju stakleničkih plinova može se usporediti s jednogodišnjim povlačenjem čak 1.2 miliona automobila sa prometnica.
KOMENTARI