Bosanski Srbi preuzeli su kontrolu nad Sanskim Mostom i okolinom tokom proleća 1992. godine. U periodu između 1992. i septembra 1995. godine, veliki broj muslimanskog i hrvatskog stanovništa pobjegao je ili je nasilno proteran iz ovog regiona.
Kako su se bosanske snage približavale Sanskom Mostu u septembru 1995. godine, srpski civili i vojnici počeli su da beže u pravcu Banjaluke. Oko 15.9.1995. godine, na poziv lokalnih srpskih vođa, „Arkanovi Tigrovi“ ušli su u Sanski Most.
Dana 20.9.1995. godine ili približno tog datuma, pripadnici ove jedinice odveli su 12 muškaraca nesrba sa različitih lokacija u Sanskom Mostu i prevezli ih kamionom u selo Trnova, približno pet kilometara od Sanskog Mosta.
Tamo su odvedeni u nedovršenu, jednospratnu zgradu, gde su potom ubijeni vatrenim oružijem. Iako je svedok BT-1047 pogođen tri puta, uspeo je da preživi. Ostalih 11 muškaraca je ubijeno.
Posmrtni ostaci ubijenih muškaraca ostali su u toj zgradi do 12.10.1995. godine, kada su ih pronašli pripadnici Armije BiH.
Dana 21.9.1995. godine ili približno tog datuma, u susednom selu Šehovci, pripadnici „Arkanovih tigrova“, ukrcali su grupu muškaraca nesrba u autobus i odvezla ih u centar Sanskog Mosta u hotel „Sanus“.
Istog ili sledećeg dana, grupa muškaraca dovedena iz sela Pobriježe, kao i jedna žena, Munevera Rešić, ukrcani su u isti autobus. Dok je autobus stajao ispred hotela, Muneveru Rešić je silovao jedan od „arkanovaca“. Autobus je zatim krenuo u pravcu Banjaluke do sela Sasine.
Tamo su iskrcani u blizini jedne crkve, a potom je na njih otvorena vatra. Preživeli su samo Svedok JF-060 i Svedok BT-1048. Ostali su ukopali na toj lokaciji u dve masovne grobnice. Posmrtni ostaci 65 osoba ekshumirani su 27.7.1996. godine.
KOMENTARI