O Bosno moja, o jado moja, o zemljo moja! O ti moj kameni i bijedni kršu s kozama, panjima a mršavim konjima, čija su leda oglodali samari, čije su noge iskrivili sjenari kad su s planina kroz duboki snijeg vukli teret težak, sitnom blagu hranu.
Hoće da te nema i stide se tebe. Tebe, Bosno majko! I nije šuma, tvoj sjajni ogrtač, bilo prvo Božansko ruho što vidjeh, i nisu tvoji crni dijamanti iz Kaknja, Breze, Zenice i Kreke bili prvi nakit što me zimi kiti –
KOMENTARI