Sredinom, 2017; režija i scenarij: Emir Zumbul Kapetanović; direktor fotografije: Amel Đikoli, montaža: Emir Z. Kapetanović; producent / Al Jazeera Balkans: Sead Kreševljaković.
Posljednjih godina dokumentarni film nesumnjivo je potvrdio svoj komercijalni uspon u svjetskoj kinematografiji, a svjedoci smo i drastične popularizacije ovoga nekada podređenog filmskog roda. Tome su svakako doprinijeli novi filmski tokovi, odnosno brisanje granice između igranog i dokumentarnog filmskog roda i njihovo konačno sjedinjenje, ali i biranje sadržaja popularnog među širokom gledalačkom masom. Tako su, naprimjer, 2015. godinu obilježili dokumentarci o usponu i padu te posljednjim danima muzičkih ikona, kao što su Amy Winehouse (Amy), Kurt Cobain (Kurt Cobain: Montaža pakla) ili Janis Joplin (Janis, Little Girl Blue). Sva tri ostvarenja, definirana kao “arhivske montaže pakla”, od neobjavljenih videomaterijala i privatnih snimaka kreiraju priče o djetinjstvima, muzičkim usponima, nesretnim ljubavima te kobnim ovisnostima o drogama.
Slična praksa nastavljena je i u regionalnoj kinematografiji, a najnoviji primjer dokumentarnog filma u kojem je glavni protagonist muzička zvijezda dolazi iz Al Jazeerine produkcije. Posvećen je bosanskohercegovačkom kantautoru Edinu Dervišhalidoviću. Ostvarenje naslova Sredinom u režiji Emira Zumbula Kapetanovića i produkciji Seada Kreševljakovića, predstavlja, zapravo, filmsku biografiju jedne od najvećih muzičkih zvijezda s prostora bivše Jugoslavije Dine Merlina. Film, za čiji je nastanak povod bio početak turneje Hotel Nacional (2014), doživio je televizijsku premijeru tri godine poslije, u gotovo idealnom trenutku, netom poslije proglašenja Dine Merlina dobitnikom “Šestoaprilske nagrade Grada Sarajeva”.
Ovaj klasični televizijski dokumentarac, koji se jasno odriče forme i duboke ideosfere svojstvenih festivalskim ostvarenjima, čini intervju s Dinom Merlinom, prostorno podijeljen na tri lokacije (ostaci razrušenog hotela Nacional, stadion, automobil), tonska proba za koncert na Koševu, privatne fotografije i arhivski snimci te amaterske izvedbe Merlinovih pjesama koje predstavljaju segment njegove karijere i života. Uz pomoć ovih pojedinačnih (dokumentarističkih) pripovjednih elemenata i muzike kao njihove glavne poveznice, a balansirajući između ljudskog bića Edina Dervišhalidovića i muzičke zvijezde Dine Merlina, reditelj “dokumentira” tragično, dramatično, emotivno, iskreno i inspirirajuće životno putovanje od dna do vrha. Osvrćući se na vlastiti život, Dervišhalidović pred kamerom iznosi njegove najintimnije segmente – kupovina prve gitare uz pomoć rahmetli majke, odlazak oca iz porodice, riječi podrške supruge na početku muzičke karijere, “bijeg” na hadž, prizor “raje s Alifakovca” kako prave prtinu u snijegu odlazeći na njegov prvi koncert u Sarajevu… Nasuprot njemu, jedna od najvećih balkanskih muzičkih zvijezda Dino Merlin objašnjava kako je nastao njegov prvi muzički album (Kokuzna vremena, 1985), otkriva kome je posvetio svoje najvažnije pjesme te kako se nosio s pritiskom i lažnim optužbama iz Srbije povodom njegovog koncerta u Beogradu održanog nakon dvadeset godina…
Postavljajući kameru na “sredinu” i istovremeno prateći dva uzajamno povezana puta jednog života, reditelj u konačnici sklapa pojedinačne fotografije u album naslovljen imenom – Dino Merlin. Prelistavajući taj album, gledatelji se zajedno s Merlinom prisjećaju i svojih radosnih trenutaka iz mladosti – koncerata u Zetri, starih pjesama, košarkaških utakmica Bosne, Sarajeva, trenutaka provedenih na ulicama, na mjestima kojih više nema, ali i tragičnog i tužnog perioda tokom trajanja agresije na Bosnu i Hercegovinu. Međutim, Sredinom je film koji se u konačnici previše oslanja na muzičku karijeru Dine Merlina, dok istovremeno nudi premalo odgovora na pitanje: ko je, zapravo, Dino Merlin?
Uprkos tome, ostvarenje Sredinom dokazuje da sarajevskim ulicama još hodaju muzičke zvijezde “vrijedne” dokumentarnog filma, ali i to da im sredina u kojoj žive to nikada neće priznati. Također, ovaj film prikazuje beskompromisno vjerovanje u vlastite snove, koji su, uz pomoć ljubavi, predanosti i upornosti, postali stvarnost te odbacuje bilo kakve isprike i opravdanja za silazak s tog puta, pa makar i bili dječak kojeg je napustio otac. Jer “nema puta koji kreće niotkuda”. To je ono što Edinu Dervišhalidoviću niko ne može oduzeti. Putujući sredinom i pazeći ljude, on je svoje snove ostvario i postao Dino Merlin.
KOMENTARI