Autor: Hasan Efendić
Agresorski ratovi SRJ (Srbija i Crna Gora) i Hrvatske imali su, prije svega, ogromne štetne posljedice po cio region, a katastrofalne posljedice za agresijom napadnute zemlje BiH i Kosovo, ali i velike posljedice za agresore. U svim ovim katastrofalnim posljedicama, možda se jedino, kao pozitivan učinak, može uzeti nastanak šest novih suverenih i nezavisnih država (Slovenija, Hrvatska, Bosna i Hercegovina, Makedonija, Crna Gora i Kosovo). Iako Srbija još manipuliše sa nepriznavanjem Kosova i pokušajima, preko RS-a, ukinuti Bosnu i Hercegovinu kao državu, što ni dijelu rukovodstva Hrvatske ne bi bilo mrsko.
Govoriti o prednostima koje je imala Titova Jugoslavija nad sadašnjim novonastalim državama i njihovim sistemima je suvišan i jalov posao. Svi, koji smo živjeli u Titovoj Jugoslaviji, žalimo za tim vremenom. Zato nas zovu nostalgičarima. Mi nismo nostalgičari, nego smo teško razočarani svim onim što nas je dovelo do ovakve “nezavisnosti” i svim onim što nas tjera u veći ponor siromaštva, nepravdu, nepoštivanje osnovnih građanskih prava, rasturanje i pljačke imovine stvarane od strane radničke klase u Titovoj državi.
Ovim ratovima razorena je zajednička država Jugoslavija. Razarana je potocima prolivene krvi u međunarodnim i međuentitetskim ratovima za prekrajanje međurepubličkih granica. Društveni, civilizacijski i ekonomski razvitak, ratom zahvaćenih zemalja, ne samo da je zaustavljen, nego decenije vraćen unazad.
U relativno kratkom vremenskom periodu, za manje od jedne decenije, jedna društvena zajednica, koja je bila stabilna i perspektivna, imala sve šanse da mirno, određenim reformama ostvari preobražaj koji je istorijski tok nametao, prošla je kroz pakao razaranja i pretvorena u gomilu krhotina, u idealnu sredinu za lešinare i parazite, u podzemlje koje je na tim ruinama organizovalo specifčnu vladavinu kriminala i raznovrsne oblike pljačke.
Stradanje, gubici, deportacije i raseljavanja naroda dostizali su katakliz- mičke razmjere, što je posebno pogodilo Bosnu i Hercegovinu i Kosovo, a imalo velikog negativnog uticaja i na agresorske zemlje. O nacionalističkim divljanjima u Bosni i Hercegovini najbolje svjedoče sljedeće činjenice:
• protjerano je sa svojih ognjišta oko 2,200.000 osoba (1,170.000 su izbjeglice i oko 1,030.000 raseljena lica), što čini više od jedne polovine stanovništva BiH, po popisu 1991. godine.
Velike su cifre o protjeranim Hrvatima iz dijela Hrvatske, a potom Srba i Crnogoraca. Preko milion Albanaca sa Kosova pokrenuto je sa svojih ognjišta.
Zastrašujuće su cifre pobijenog i u koncentracione logore zatvaranog stanovništva u BiH. U dosadašnjim istraživanjima, samo broj ubijenih se kreće do 328.000. Istraživači ICTY-a temeljeći svoje podatke na rezultatima istraživanja Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univeziteta u Sarajevu, ocjenjujući ih kao pouzdane i vjerodostojne, a izvore relevantne, procijenili su 2003. godine minimalnu cifru “ukupnog broja direktno uzrokovanih ratom u BiH” na 102.622 osobe, od čega 55.261 (54%) civila i 47.360 (46%) vojnika, naglašavajući da su ti podaci još uvijek nepotpuni. U njihovu analizu nisu uključeni podaci o svim slučajevima smrti direktno izazvanih ratom u BiH, kao ni smrtni slučajevi koji su bili rezultat teških životnih uslova.
Dogodili su se i drugi zločini protiv čovječnosti i međunarodnog prava, a to su:
• nekoliko stotina hiljada ranjenih, od čega nekoliko desetina hiljada djece;
• više stotina hiljada zatočenih u preko 650 koncentracionih logora i drugih mjesta zatočenja;
• nekoliko desetina hiljada silovanih i seksualno zlostavljanih žena, djece i muškaraca;
• 1,370.000 licaje sa teškim psihičkim povredama;
_________________________
1 Navedeni podaci su iz Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta II Sarajevu. Dio teksta je iz predavanja prof.dr.Smaila Čekića, održanog u Torontu –Kanada, 25.11.2010.
• velikosrpski i velikohrvatski agresori su u opsjednutim gradovima i “sigurnim zonama” UN nametnuli uslove života koji su imali za cilj potpuno ili ciljno uništenje određene grupe;
• više desetina hiljada lica je, zbog nametnutih uslova genocida, umrlo zbog povećanog mortaliteta stanovništva;
• broj od više desetina hiljada lica je smanjen usljed smanjenog priraštaja stanovništva;
• oko 440.000 izbjeglica, ni nakon 12 godina, nije se vratilo u zemlju;
• agresor je u pojedinim mjestima i krajevima prisilno prevodio Muslimane u pravoslavnu vjeru, po svjedočenjima građana iz Kalinovika, Rogatice, Bjelimića, Foče, Kozarca, Semberije i drugih mjesta;
• agresor je opljačkao, porušio, sistematski uništio i izbrisao tragove na oko 1.200 objekata islamske arhitekture, među kojima je mnogo onih koji su imali neprocjenjivu historijsko-kulturnu, umjetničku i naučnu vrijednost i važnost i koje su nenadomjestive. Istovremeno su srpsko- crnogorski fašisti uništili ili oštetili više od 500 vjerskih objekata, katoličke crkve i nekoliko jevrejskih objekata;
• opljačkano je, porušeno, uništeno i popaljeno između 60 do 70% ukupnog broja stambenih objekata, 50 do 60% industrijskih objekata, uništeno oko 55% zdravstvenih objekata, ubijeno je 349 ljekara i drugih zdravstvenih radnika. U mnogim naseljima uništena je kompletna infrastruktura;
• izvršeno je razaranje i uništenje gotovo svih obrazovnih, naučnih, kulturnih i sportskih objekata. Agresor je zapalio Nacionalnu i univerzitetsku biblioteku u Sarajevu (zbirku periodičnih publikacija sa više od 30.000 naslova iz svih oblasti nauke i ljudskog života uopće. Periodika je imala blizu pola miliona tomova, a u Vijećnici je bilo 850.000 monografskih publikacija. Agresor je spalio Orijentalni institut, uključujući arhiv i biblioteku, spalio je i razorio sve olimpijske objekte na kojima su održane XIV olimpijske igre.
Koliki je broj poginuo ljudi u Hrvatskoj za vrijeme izvođenja operacija “Bljesak” i “Oluja” od strane Hrvatske vojske, na Kosovu od srpske vojske, itd. Stvarni podaci, iako su, uglavnom poznati, još se ne saopćavaju javnosti, i još se istražuju.
SRJ (Srbija i Crna Gora), iako “nisu bili u ratu”, samo u borbama na Vukovaru poginulo je 380 vojnika i ofcira, među kojima i jedan general JNA, a ranjeno 2.800 boraca, od kojih je jedna trećina ostala stalno nesposobna za rad..
__________________________________
Podaci su iz izjave komandanta Novosadskog korpusa Andrije Biorčevića, 28. januara 1993. godine
Republika Srpska je, praktično, očišćena od Bošnjaka i Hrvata, a Herceg-Bosna od Bošnjaka i Srba. Ovaj narod je bježao glavom bez obzira, samo da glavi nađe spas. Bošnjaci su bježali prema Hrvatskoj, Makedoniji, Turskoj i drugim zapadnim i islamskim zemljama. Hrvati su bježali prema Hrvatskoj i zapadnim zemljama. Srbi su bježali prema Srbiji i Vojvodini, a Albanci prema Albaniji. Narodi sa prostora Jugoslavije bježali su najviše prema zapadu.
U posljednjim agresorskim ratovima koje su poveli Milošević i Tuđman, nanešene su privredi i narodima daleko veće štete i gubici nego što je učinjeno u Drugom svjetskom ratu.
Do Drugog svjetskog rata, Bosna i Hercegovina je bila tipična agrarna zemlja, bez industrije i razvijene infrastrukture, pa se u ratu nije imalo nešto naročito ni rušiti, izuzev stambenih objekata, škola i rijetkih privrednih objekata. Poslije Drugog svjetskog rata mnogo se toga sagradilo, mnogo toga je radilo, zemlja je od nerazvijene, izgrađena do srednje razvijene evropske države.
Tokom rata, privreda je potpuno stala, obavljalo se ono što je neophod- no za ratne potrebe. Zaustavljeni su potpuno privredni tokovi ljudi, roba i kapitala. I do današnjeg dana, ostale fabrike i preduzeća se pljačkaju i zatvaraju. Ono što je ostalo neuništeno, pretvoreno je u državnu imovinu koju kriminalci i lopovi-političari i oni koji, na neki način, učestvuju u vlasti, raznim kriminalnim mahinacijama pretvaraju u privatnu imovinu, a radničku klasu koja je to izgradila ostavljaju na ulicama i bez posla. BiH je postala zemlja sa najviše nezaposlenih, prema broju stanovnika u Evropi. Sarajevo je, vjerovatno, bio najviše opljačkan grad na teritorijama borbenih dejstava, a da neprijatelj tokom cijelog rata nije u njega ušao. Pripadnici paravojnih formacija bili su najveći “borci” u osvajanju robnih kuća, magacina, banaka, zlatarskih i ostalih radnji.
Sada nas vode uglavnom kriminalci, nesposobni političari -”državotvorci” i nacionalni “lideri”. Primjera radi: petnaest godina poslije rata, prosječna penzija jedva 300 KM, a plate poslanika i državnih službenika i “narodnih” poslanika 15-25 puta veće, ničim zarađene. Samo u BiH je preko pola miliona ljudi koji nemaju posao, ogroman broj radi na crno kao u najcrnjim danima ranog kapitalizma. Bosna i Hercegovina je zemlja sa procentualno najvećom administracijom na svijetu, samo zato da bi nacionalne vođe i političari imali što više plaćenih radnih mjesta, gdje bi postavili svoje rođake i poltrone. Novopečeni bogatuni grade veleljepne građevine, opet državnim – narodnim novcem. To je u najkraćem stanje u entitetskoj Bosni i Hercegovini, koje nam je ostavila srpsko-crnogorsko-hrvatska agresija na Bosnu i Hercegovinu.
Međunarodna neodlučnost koštala je i preostali dio svijeta: Humanitarna pomoć UN za izbjeglice iznosila je između 1991. i 1996.godine više milijardi američkih dolara. Taj iznos je, na razne načine, koristilo oko 3,5 miliona ljudi. Od jula 1992. godine pomoć su počeli dopremati transportni avioni iz 20 zemalja, a najviše iz Amerike, Francuske, Britanije, Kanade i Njemačke, koji su obavili 12.950 letova, prevezli su 630.000 tona robe, vrijedne preko milijardu US dolara. Između 1991. i 1996. godine, EU je za pomoć BiH predvidjela 865 miliona dolara. Uz UNHCR, u dopremanju pomoći uključile su se i druge institucije, veliki broj fondacija i privatnih organizacija. Dolazak i prihvat 1.300.000 izbjeglica.
Vojne misije u BiH su trajale 4 godine. Za to vrijeme, na “čuvanju mira” učestvovali su vojnici iz 42 zemlje. Bile su to prve snage, a po broju najveće nakon krize u Kongu, koje su uključene na evropski prostor. Od 55.000 IFOR- ovih snaga, u BiH je došlo 28.000 iz evropskih zemalja (bez Rusije), a 18.000 je došlo iz SAD.
Ovim troškovima treba dodati utrošak sredstava u periodu od 1992-1996: za račun operacije UNPROFOR-a 4,8 milijardi dolara, fnansiranje od strane NATO letova aviona sistema za izviđanje i rano upozoravanje (AWACS) i pomorsku kontrolu na Jadranskom moru, troškove međunarodnih policijskih kontingenata; EU je utrošila 249 miliona dolara za spašavanje u Mostaru; troškovi međunarodnih sankcija protiv Jugoslavije, što su ih morale podnijeti susjedne zemlje, iznose oko 350 miliona dolara. Ovome treba dodati još nanijetu ratnu štetu BiH, oko 200 milijardi dolara. Gdje ubrojati ogromne do- nacije koje su dolazile iz cijelog svijeta.
Ovo ne treba posebno komentarisati. Posljedice opstrukcije velikih sila išle su u prilog agresora i njegove zaštite, na štetu žrtve agresije. To je potvrđeno kroz naše iskustvo.
Veći dio izbjeglica iz Bosne i Hercegovine primila je Njemačka 410.000, Austrija 80.000, Švedska 50.000, Italija 22.500, Švajcarska 15.000 Francuska 14.500, Velika Britanija 6.500.
(hamdocamo.wordpress.com)
KOMENTARI