Žao mi je pariških i francuskih građana, bijesan sam na islamske fundamentaliste koji u svoje ruke uzimaju pravo života ili smrti, ali žao mi je i mojih komšija i bijesan sam na srpske ekstremiste i nacionaliste koji su sebi uzeli za pravo da istrijebe cijela sela i gradove od mojih komšija Bošnjaka i katolika.
Ta nesreća mi je ipak bliža jer je dio naših postojanja i života ovdje i sada, napisao je banjalučki kulturolog i istraživač Srđan Šušnica, nakon što su teroristi u Parizu ubili skoro 130 ljudi a više stotina ranili, prenosi bh. novinska agencija Patria (NAP).
Šušnica je u svom otvorenom pismu, koje je poslao redakciji Patrije, podsjetio na jamu Bunarevi, u blizini logora Manjača, u koju su 1992. godine bačena tijela 24 čovjeka, građanina BiH, Bošnjaka koji su zatvarani i ubijeni zbog svog imena, prezimena, vjere ili nacije.
Logor Manjača, podsjeća Šušnica, je služio u sistemu koncentraciono-prelivnih logora i mjesta zatočenja Prijedora i ovog dijela BiH pomoću kojih je ratna elita Beograda i SDS-a počinila genocid u Bosanskoj Krajini.
– Sramota je da država BiH još uvijek nema popis mjesta i datuma sjećanja na žrtve svih zločina počinjenih u ovome ratu, nema propisan univerzalistički državni protokol za komemoriranje, niti pokušava da označi i zaštiti ova mjesta od zaborava i ponižavanja, bilo da je u pitanju Tomašica, Omarska ili Kazani.
Zaboravom i negiranjem žrtve se još jednom ubijaju i ponižavaju, bez obzira čije su… – upozorava Šušnica.
On kaže da je ratna elita Beograda i SDS-a uspijela da protjera i istrijebi velike enklave nesrpskog stanovništva Prijedora, Sanskog Mosta, Ključa, Kotor Varoša i Banja Luke kroz kampanju kaskadnog terora, napada na sela, individualnih i grupnih ubistava po selima i kućama, masovne deportacije, označavanja, grupisanja, zatočavanja, prelivanja iz jednog logora u drugi ili prelivanja dijela logoraša na stratišta gdje su organizovano likvidirani, tvrdeći da ono što će se na kraju desiti u Srebrenici, počelo je zapravo u Krajini, strateški najvažnijoj regiji beogradskog plana “RAM”, koju se moralo “očistiti” i kontrolisati kako bi se omogućilo povezivanje RSK, Banja Luke, Bijeljine i Beograda te nastavilo sa etno-teritorijalnim homogeniziranjem tzv. srpskih zemalja.
– Ratni zločini počinjeni u ime RS su bili cilj, a ne posljedice rata, što je jedna bitna razlika u odnosu na ostale zločine počinjene u ratu u BiH – piše Šušnica.
– Zločini etničkih istrebljenja, protjerivanja i genocida nisu bili posljedica, već cilj agresivnog i profiterskog rata koji je pocjepao i uništio krhki i dragocjeni društveni supstrat Bosne i Hercegovine i njenih interetničkih zajednica.
Politička ucjena vojno nadmoćnije beogradske elite koja glasi „ako se otcjepite biće rata“ od početka je za alternativu imala vojno i paramilitarno organizovanje, a zatim i političku etno-nacionalnu homogenizaciju građana BiH koji su sebe percipirali kao Srbe ili pravoslavce.
Za tako nešto je bila potrebna intezivna medijska indoktrinacija i viktimizacija, ali i kriminalizacija i dehumanizaciju onih „drugih“, sopstvenih komšija.
Za etno-nacionalnu homogenizaciju na pretendovanoj „srpskoj zemlji“ u BiH bilo je potrebno demografski istrebiti i protjerati većinu nesrba i uspostaviti etno-ekskluzivnu teritorijano-političku tvorevinu zvanu „Republika Srpska“.
Prvo se desila jedna homogenizacija elite koja je nastala već na prvim višestranačkim izborima gdje se politička elita pocijepala po nacionalnom i vjerskom, umjesto po nekom racionalnom osnovu. Zatim je tu i element jedne bjesomučne ratnohuškačke i nacionalno izgrađujuće, odnosno nacionalno stabilizirajuće medijske propagande, uglavnom iz Beograda, a zatim i element viktimizacije, u kojoj se pogotovo prema srpskom stanovništvu koristio Jasenovac i zločini nacista, fašista i kolaboranata nad srpskim stanovništvom u drugom svjetskom ratu.
Nakon toga kreće mobilizacija i naoružavanje srpskog stanovništva, etno-teritorijalizacija i vojno preuzimanje bosansko-hercegovačkih opština, a potom elitocid nad viđenijim nesrbima. Poslije toga je stvoren prostor za nekažnjen i nezaustavljiv genocid. Demografski genocid i zločine, istovremeno prati i potpuno brisanje, uništavanje i zaborav nesrpskih i ideološki nepodobnih kulturno-političkih identifikacija i narativa od naziva ulica do vjerskih objekata.
Ovaj svojevrsni kulturocid se kao i posljedice onog demografskog, osjećaju i dan danas na ulicama Banja Luke i drugih opština u RS. Kako na nivou oficijelnih politika (selektivnog) sjećanja i zaborava, tako i na nivou ulične komunikacije.
Ono što je bilo predviđeno beogradskim vojno-strateškim planom RAM, u svom organizovanom i masovnom obliku počinje terorom nad katoličkim i bošnjačkim stanovništvom u Bosanskoj Krajini, Prijedoru, Banja Luci, Kotor Varošu i Sanskoj dolini, a završavaju se Srebrenicom i ponovnom kampanjom protjerivanja preostalog nesrpskog stanovništva Bosanske Krajine. Krug se zatvorio tamo gdje je počeo – piše dalje Šušnica u svom pismu.
Šušnica na kraju tvrdi da u RS koja je nastala upravo na podlozi plana RAM i istrebljenja na etničkoj i vjerskoj osnovi, danas vlada politika šutnje, zaborava i negiranja genocida i zločina na kojima se stvarala RS.
KOMENTARI